Η διαταραχή πανικού -αρκετά συχνή στο γενικό πληθυσμό- αντιμετωπίζεται κατά κανόνα εύκολα. Όπως συμβαίνει και σε άλλες ψυχιατρικές παθήσεις, η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει είτε την ψυχοθεραπεία ή τη φαρμακευτική αγωγή.
Η διαταραχή πανικού -αρκετά συχνή στο γενικό πληθυσμό- αντιμετωπίζεται κατά κανόνα εύκολα. Όπως συμβαίνει και σε άλλες ψυχιατρικές παθήσεις, η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει είτε την ψυχοθεραπεία ή τη φαρμακευτική αγωγή.
Για μια βραχυπρόθεσμη αντιμετώπιση των συμπτωμάτων των κρίσεων πανικού μπορούν να χορηγηθούν βενζοδιαζεπίνες, οι οποίες είναι φάρμακα με άμεση αγχολυτική δράση. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι από την στιγμή που ο ασθενής τα λάβει, μέσα σε λίγα λεπτά νοιώθει μια βελτίωση των ψυχολογικών και σωματικών συμπτωμάτων του άγχους του. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η αλπραζολάμη, η βρωμαζεπάμη, η διαζεπάμη και άλλα. Οι βενζοδιαζεπίνες είναι κατά κανόνα καλά ανεκτά φάρμακα, έχουν όμως ορισμένες ανεπιθύμητες ενέργειες που μπορούν να δυσκολέψουν την καθημερινότητα (π.χ. καταστολή, υπνηλία), ενώ είναι πιθανό να προκαλέσουν εξάρτηση στον ασθενή που τις λαμβάνει για μεγάλο διάστημα. Γι αυτόν το λόγο η αγορά τους από το φαρμακείο γίνεται μόνο με ιατρική συνταγή, συστήνεται να διακόπτονται σχετικά σύντομα από την έναρξή τους, ενώ δεν πρέπει να διακόπτονται απότομα (παρά μόνο αν υπάρχει σχετική ιατρική οδηγία). Όμως, υπάρχουν περιπτώσεις που ασθενείς χρειάζεται να τις λαμβάνουν σε μακροχρόνια βάση υπό ψυχιατρική παρακολούθηση.
Για την μακροπρόθεσμη αντιμετώπιση της διαταραχής πανικού χορηγούνται συνήθως εκλεκετικοί αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτοτονίνης (γνωστοί και αλλιώς ως SSRIs) ή αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης & νορεπινεφρίνης (SNRIs). Τα φάρμακα αυτά είναι επίσης σε γενικές γραμμές ασφαλή και καλά ανεκτά. Επίσης, αργούν να επιφέρουν βελτίωση, καθώς χρειάζονται περίπου 2-3 εβδομάδες για να το πετύχουν. Η συνολική διάρκεια θεραπείας με SSRIs (πχ σιταλοπράμη, εσιταλοπράμη, σερτραλίνη κ.τλ.) ή SNRIs (π.χ. βενλαφαξίνη) είναι από 6 έως 12 μήνες, ανάλογα την περίπτωση, καθώς αν διακοπούν προηγουμένως, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να υποτροπιάσουν τα αρχικά αγχώδη συμπτώματα. Έχουν το πλεονέκτημα ότι δεν προκαλούν εξάρτηση.
Για όλες οι προαναφερθείσες κατηγορίες φαρμάκων που λαμβάνονται με σκοπό την αντιμετώπιση μιας ψυχικής πάθησης, συστήνεται να υπάρχει παρακολούθηση από ψυχίατρο, ο οποίος θα μεριμνήσει τόσο για την εύρεση του πλέον κατάλληλου θεραπευτικού σχήματος, όσο και για την ανίχνευση (και στοχευμένη αντιμετώπιση) συγκεκριμένων ανεπιθύμητων ενεργειών.
