Η έννοια της ποιότητας ζωής αποτελούσε αντικείμενο ενδιαφέροντος από τα αρχαία χρόνια και προέρχεται από τη φιλοσοφική προσέγγιση του Αριστοτέλη για το “ευ ζην”.
Η Ποιότητα Ζωής θεωρείται μία από τις πιο σημαντικές παραμέτρους που λαμβάνονται υπόψη στην φροντίδα των ανθρώπων που πάσχουν από κάποια νόσο και στα σχετικά ερευνητικά εγχειρήματα. Η σημαντική πρόοδος που έχει επιτευχθεί στη θεραπευτική αντιμετώπιση ενός μεγάλου αριθμού ασθενειών έφερε στο προσκήνιο έννοιες όπως το ψυχολογικό και κοινωνικό κόστος που συνοδεύει μία ασθένεια σε αντίθεση με την έμφαση μόνο στην παράταση του προσδόκιμου της ζωής. Αρχικά η Ποιότητα Ζωής αξιολογήθηκε σε ασθενείς με χρόνιες σωματικές νόσους και στις συνέχεια επεκτάθηκε σε ένα εύρος ασθενειών.
Η έννοια της ποιότητας ζωής αποτελούσε αντικείμενο ενδιαφέροντος από τα αρχαία χρόνια και προέρχεται από τη φιλοσοφική προσέγγιση του Αριστοτέλη για το “ευ ζην”. Ειδικότερα, στην πραγματεία «Ηθικά Νικοµάχεια» προσδιορίζει την «ευδαιμονία» ως το «τέλειο και αυτάρκες υλικό» το οποίο ταυτίζει µε το «ευ ζην» και το «ευ πράττειν» (Οικονόμου et al., 2011). Η έννοια της ποιότητας ζωής μέχρι και σήμερα δεν έχει προσδιοριστεί επακριβώς και αποδίδεται με ποικίλους ορισμούς μέχρι και σήμερα. Η αξία της είναι αδιαμφισβήτητη τα τελευταία έτη σε τομείς που σχετίζονται με ψυχολογικούς, κοινωνικούς και πολιτιστικούς παράγοντες που συμβάλλουν στη βελτίωση ή μη της πορείας του ασθενούς. Η ολοένα και αυξανόμενη προσοχή που λαμβάνει οφείλεται στη ενσωμάτωση του βιοψυχοκοινωνικού μοντέλου στην σύγχρονη ιατρική. Εκτός των τεχνολογικών και βιοιατρικών επιτευγμάτων που εξασφαλίζουν μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που είναι σημαντικοί και βρίσκονται σε συνεχή αλληλεπίδραση όπως το ίδιο το άτομο, η οικογένεια του και ο κοινωνικός του περίγυρος.
Ο όρος Ποιοτητα Ζωής (Quality of Life) εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη Medline το 1975 και έκτοτε σημειώθηκε αυξανόμενος αριθμός αναφορών για την ποιότητα ζωής σε ιατρικές μελέτες. Αποτελεί μια έννοια με πολυσήμαντο χαρακτήρα που υπόκειται στην υποκειμενική αντίληψη του ατόμου, την οποία οι ερευνητές καλούνται να αποσαφηνίσουν. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (WHO) όρισε ως ποιότητα ζωής την αντίληψη του ατόμου για τη θέση του στη ζωή, όπως αυτή καθορίζεται από το πολιτισμικό του πλαίσιο και το αξιακό του σύστημα, σε σχέση µε τους στόχους, τις προσδοκίες, τα πρότυπα και τις ανησυχίες του (The WHOQOL Group, 1995).
